BIG CHOP DIARIES - Danielle: I Was Just Like, Cut it All Off!

Naam: Daniëlle

Leeftijd: 28

Haartype: 3C/4A

In het dagelijks leven ben ik social media manager. Op social media sta ik ook beter bekend als ‘Kruintjes’ en ik wil kijken of ik daar in de toekomst mijn business van kan maken. Het lijkt me namelijk leuk om mijn social media personage om te zetten in een brand.

Oke Daniëlle, vertel eens over de eerste keer dat je er aan dacht om de Big Chop te doen?

Om bij het begin te beginnen: ik ben in Suriname geboren en op mijn derde verhuisd naar Curaçao. Er zat toentertijd een meisje bij mij op school die hetzelfde haartype als mij had, maar haar moeder ontkroeste het volgens mij altijd. Het was altijd lang en mooi. En ik was zo jaloers want ik had mijn haar altijd gewoon in de twee welbekende gevlochten staartjes. Op mijn elfde had mijn moeder mij naar een Dominicaanse kapster gebracht om mijn haar te föhnen. Mijn haar was toen lang, stijl en ik was er super blij mee!

Toen we naar Nederland verhuisden zei mijn moeder: “Luister Daniëlle, je gaat naar de middelbare school en je gaat vanaf nu zelf voor je haar moeten zorgen en dus ook zelf kammen.” Dit was het moment dat ik mijn haar op mijn twaalfde voor het eerst heb ontkroest. Ik was er zo blij mee. Net zoals Ashanti in de clip “Happy” stond ik in mijn kamer voor de spiegel mee te zingen omdat ik hetzelfde kapsel als haar had geknipt. Wist ik veel dat zij toen waarschijnlijk gewoon een pruik op had of extensions in had.

 Ik zat in Rotterdam op de middelbare school en daar waren zoveel dames met krullen om mij heen. Alhoewel ik dat heel mooi vond, was ik er niet actief mee bezig. Toen ik begon te werken moest ik ook mijn eigen kappers bezoekjes gaan betalen. Als 17 jarige, is elke maand 35 euro best een pittig bedrag om uit te geven. Hierdoor stelde ik het bijwerken van mijn uitgroei wel twee of drie maanden uit. Dit heb ik toen nog best lang volgehouden. Af en toe hield ik het netjes glad, af en te had ik zin in krullen. De “oplossing” was om mijn haar gewoon vaak nat te maken zodat ik een soort van straight, krul lelijk iets op mijn hoofd had.

 Pas na de herfstvakantie in 2009 zei ik tegen mijn kapster dat ik geen zin meer had om te straighten en toen liep ik alweer met een paar maanden uitgroei! Het was dus niet dat ik dacht “Ik wil natural gaan!” maar meer van, “Ik wil niet meer straighten”. Het was daarbij heel toevallig dat toen de hele “going natural movement” overwaaide vanuit Amerika. Het was in 2010 toen ik die transitional period echt zat was. “Just cut it all off!” In mei 2010 was ik officieel natural. Het eindresultaat was dat mijn haar iets langer was dan dat ik nu heb (zie afbeelding hieronder). Dat was de eerste keer dat ik de Big Chop gedaan had, maar eigenlijk zag ik het toen niet eens als een Big Chop. Ik kon na de eerste Big Chop niet goed met mijn haar omgaan, ik gebruikte de verkeerde producten en heb ook (teveel) verschillende uitgeprobeerd. Destijds liep ik stage in Suriname en door het klimaat groeide mijn haar alsnog heel goed.

Fast forward naar 2012. Af en toe stijlde ik mijn haar met de stijltang, en ik had het ook nog geverfd! Met mijn honeybrown-blond kleurtje deed ik dat jaar een fotoshoot en toen zag ik pas hoe beschadigd mijn haar was. Het was nog wel een mooie afro maar bij de punten van mijn afro kon je gewoon doorheen kijken.

 Oke, maar wat is nou echt de hoofdreden geweest voor het doen van de tweede big chop?

Hetgeen wat mij echt over de streep heeft getrokken om de tweede big chop te doen was omdat mijn haar niet groeide hoe ik wilde en mijn hoofdhuid problemen. Ik had soms zo’n extreme jeuk dat ik er wakker van lag. Ik had een tijdje in Barcelona gewoond die deze klachten alleen maar hadden verergerd. Uit pure frustratie begon ik te overwegen om mijn haar helemaal af te scheren om zo mijn hoofdhuid goed te kunnen verzorgen en gezond te krijgen. Toen ik weer in Nederland woonde, heeft het medicijn die de dokter had voorgeschreven goed geholpen en was mijn hoofdhuid weer gezond. Omdat ik de Big Chop echt overwoog had ik ondertussen veel voorbeeldkapsels verzameld en dacht ik stiekem eraan om het nog steeds te doen. Het bleef maar knagen en toen heb ik gewoon de knoop doorgehakt. Ik heb toen ook nog naar de mogelijkheid gekeken voor haardonatie, maar mijn haar was daar net niet lang genoeg voor helaas.

 Wat was jou eigen reactie nadat je de tweede Big Chop had gedaan? Wat waren de reacties van anderen?
19 augustus 2017: de kapster had no mercy. Midden op mijn hoofd maakte ze een staartje en knipte die af. Het was meteen no way back. En ja hoor, daar achteraan zette ze de tondeuse in mijn haar. And I was like: “Oh my god, oh my god, OMG!” Mijn hart zat echt in mijn keel en ik dacht ook nog “I can’t believe I’m actually doing this!” Mijn haar waar ik 7 jaar over heb gedaan om het zo lang te laten groeien, was binnen 3 minuten eraf. Toen ze eindelijk klaar was dacht ik, “IT’S AMAZING, I LOVE IT!” Ik voelde me zooo vrij! Mijn moeder was er voor mentale steun en ze vind dat ik vaak moet doen wat ik zelf wil. Gelukkig vond ze me het wel staan.

Ik had mijn vader en stiefmoeder niet gezegd dat ik mijn haar zou knippen. Mijn Big Chop had ik tijdens hun vakantie gedaan. Toen ze mij zonder haar zagen zat mijn stiefmoeder mij met open mond aan te kijken en het eerste wat mijn vader zei was: “Oh, nu lijk je op mij!”

Van buitenstaanders die mij al met mijn afro kende kreeg ik twee soorten reacties. De ene waren verbaasd en vonden het super tof dat ik het had gedaan. De anderen schrokken heel erg en hebben even tijd nodig gehad om te wennen. Uiteindelijk degene die zeiden dat het mij niet zou staan vonden het wel bij mijn gezicht passen. Daarnaast heb je altijd nog mensen die blijven vragen wanneer ik mijn haar weer ga laten groeien. Voor degenen die mij juist na de Big Chop hebben leren kennen vinden het juist apart dat ik ooit lang haar had.

 Het enige waar ik me druk om maakte was de soort mannen die op mij af zouden stappen. “Would I still be ‘attractive’? Will I still look like a female?” Dat soort gedachten kreeg ik omdat ik ook zelf gewoon gewend was aan mijn haar. Je haar bepaalt uiteraard wel hoe mensen je zien. Af en toe als ik naar foto’s van afgelopen zomer kijk, lijkt het wel alsof ik een pruik op heb.

Vroeger kwamen de mannen naar me toe en gaven me complimentjes van: “Jouw haar is zo dope”. En dan denk ik: “But I’m not my hair”. Ik had natuurlijk een grote afro, maar mijn haar was niet zo zeer mijn identiteit. Het nummer ‘I am not my hair’ van India.Arie was hier echt wel passend op zulke momenten. Mijn haar past wel bij mijn identiteit maar het is niet geheel wie ik ben. Als ik op straat liep vergat ik dat ik een afro had en nu vergeet ik al vaak dat ik bijna geen haar heb. In the end ‘it’s just hair’ dat bijdraagt aan, maar niet het enige is, wat jou speciaal maakt.

Is dit kapsel wat je nu hebt ook die look die je vanaf toen gehouden hebt?
Ja, voorlopig hou ik het even kort. Het is lekker makkelijk en ik wil nog zoveel dingen proberen met kort haar, zoveel kapsels, zoveel lijntjes, zoveel dingetjes. Nu laat ik het even wat langer groeten met als doel om het te laten groeien en te laten verven. Ik wil het graag een gek kleurtje hebben als dusty pink.

En gebruik je nu ook all natural producten of let je daar niet echt op?

Toen ik last kreeg van mijn hoofdhuid rond 2015, ben ik gaan opletten op de producten die ik gebruikte. Door de jeuk die ik had stapte ik toen over van storebought products naar 100% natural. Ik volgde verschillende (internationale) hair gurus op YouTube en probeerde verschillende dingen uit. Onder andere gebruikte ik appelciderazijn in plaats van shampoo en maakte ik mijn eigen whipped sheabutter mix. Nu heb ik een aantal favoriete producten waarvan ik weet dat mijn haar goed op reageert.

Even iets anders, ik heb gehoord dat vele vrouwen die een big chop gedaan hebben vaak aan iets nieuws beginnen in hun leven. Is dit waar? En was dit bij jou ook zo?

Wat ik heb gehoord is dat je haar om de zeven jaar verandert. Mijn relatie is vorig jaar uitgegaan en ze zeggen “You always have a chance to get your ex-girlfriend back, but once she cuts her hair, its over! It’s a whole new her.” Voor mij voelt het niet persé zo dat ik aan iets nieuws ga beginnen eerder het toevallig samenkomen van verschillende gebeurtenissen in mijn leven.

 Als laatste, heb je nog tips voor de mensen die dit lezen en zelf twijfelen om de Big Chop te doen?

Je moet het echt willen! Niet doen als je het doet omdat je je haar zat bent of als short term oplossing. Je bent meestal al wat langer met die gedachte bezig. Als je er niet helemaal klaar voor bent dan zal je sowieso spijt hebben.

If you’re thinking about it and it’s not the first time you thought of it, just do it. It’s just hair. Het groeit weer aan! It’s the best feeling ever. En wat betreft de mannen die op me af komen, er komen zoveel verschillende mannen op me af. Hele andere types maar ook juist dezelfde types. So hair has nothing to do with you as a person.

 Uiteindelijk: het is so relieving! And sometimes you don’t need to worry about nailing a certain hairstyle… ;-)